Neredeyse bir buçuk ay oldu, sakin sessiz hayatımızdan ayrılıp, yıllık iznimizi kullandık, hareketin, gürültünün içinde ama özlemle. Hedeflediğimiz işler için önemli
atılımlarda bulunduk, aile ve arkadaşlarımızla özlem giderdik, keyifli günler yaşadık Datça dışında da. Şanlıurfa, Gaziantep, Şile, Burhaniye, Sivas, Bolu, Sinop, Tokat, Gelibolu, Antakya, Konya kısacası tüm Türkiyeyi, bunun yanısıra Tunus, Kıbrıs, Mısır, Suriye, Cezayir gibi dünyanın bazı yerlerine misafir olduk... Hem de hepsini 4 günde gezdik... Şubat ayında Uluslararası Turizm ve Seyahat Fuarında idik.

Tabiki Datça'da fuarda idi.



İşte Kıbrısdaki dostlar... Onları tanımaktan büyük keyif aldık.












İki sene öncesine kadar her sene anmaya gittiğimiz şehitlerimizi
bu sene Gelibolu'ya gidemesekde fuar sayesinde anma fırsatı bulduk.











Bolu standında İzzet Baysal Üniversitesi öğrencilerinin
yaptıkları çok hoşuma gitti.













Elbette diğer standlarda görülmeye değer yüzlerce emek vardı... Sözün devamını fotoğraf karelerine bırakacağım. Ancak bir noktayı sizlerede hatırlatmak istiyorum.
Biz; hiçbir zaman aklımızdan çıkmayan bir gerçeği bu fuarlar sayesinde tekrar hatırlıyoruz. Türkiye'nin her bir köşesi zengin kültür hazinesi, insanlığın yaşam noktası, gelenek ve görenekleriyle, eşsiz doğa güzellikleri ile, el emekleri ile büyük önem taşıyor. Elbette böylesine eşsiz bir yere herkes sahip olmak ister. Bunun için ; elimizdekinin değerini bilelim,biraz kendimize gelelim, ahlaki, kültürel, sanatsal tüm değerlerimize sahip çıkalım, bizi Avrupalılaşmak adına gelenek ve göreneklerimizden koparmaya çalışanlara, ahlaki değerlerimizi unutturmaya çalışanlara, el sanatlarımızı değersiz sayanlara karşı ayakta durabilecek kimliği olan insanlar olmaya çalışalım. Türkiye'ye sahip çıkalım. Bunlar sizlere neler anlatır bilemiyorum ama çevremde gördüğümüz omurgasızları düşününce daha yazacak ve yapacak çok şeyimiz olduğunu hatırlıyoruz.

Söz; fotoğraf karelerinde... Dikkatinizi, her bir karedeki emeğe çekmek isterim.